Autor: Roman Świst

W 2012r. roku Państwowa Straż Pożarna obchodziła jubileusz dwudziestolecia swej służby. Była to zatem znakomita okazja do czynienia różnego rodzaju podsumowań, obejmujących wszystkie obszary działalności formacji, i takie też czyniono. Osobiście uważam, że przy jubileuszowej okazji, wypada zaprezentować jej najwyższą kadrę dowódczą, kierowniczą- kadrę generalską, przynajmniej w ujęciu syntetycznym.

Z racji historycznych- tak uważam, należy przypomnieć sylwetki wcześniejszych polskich generałów pożarnictwa-począwszy od inż. Eugeniusza Doeringa. Czynię to w pierwszej części materiału.

W krótkich biogramach ograniczyłem się do najistotniejszych momentów w służbie oficerów, którzy dostąpili szczególnego uhonorowania, poprzez nominowanie ich do rangi generalskiej. Najistotniejszych, z uwagi na charakter miejsca, w którym materiał zostanie, został umieszczony-strony Związku Emerytów i Rencistów Pożarnictwa Rzeczypospolitej Polskiej.

Mam świadomość tego, że zaprezentowany materiał zawiera luki oraz pewne nieścisłości. Dlatego proszę o pisemne krytyczne uwagi oraz uzupełnienia. Interesują mnie w szczególności stanowiska zajmowane, w służbie i ścisłe, precyzyjne daty, okresy, w których były one sprawowane.

1. gen. poż. inż. Eugeniusz Doering (ur.3 grudnia 1900r. w Łodzi- zm.15 stycznia 1989r. w Warszawie). Inżynier budowy samochodów i strażak- ochotnik, w Łódzkiej Ochotniczej Straży Ogniowej, od 1929r. Cztery lata później został skierowany przez Inspektora Okręgu Łódzkiego-podinspektora Mieczysława Kulę (należał do kadry dydaktycznej na pierwszym kursie oficerskim, w Centralnym Ośrodku Wyszkolenia Pożarniczego, w 1939r.), na szkolenie oficerskie (instruktorskie) dla członków Korpusu Technicznego Związku, w Lublinie. Po ukończeniu kursu został zaszeregowany przez Radę Naczelną Głównego Związku Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej (na jej czele stał wtedy prezes Związku-Stanisław Twardo) do Korpusu Technicznego Związku i uzyskał w stopnień aspiranta. Tu przywołajmy liczbę czynnych, zawodowych oficerów pożarnictwa i członków wspomnianego Korpusu Technicznego, w 1934r -176 osób. Jako taki pracował m. in. w Biurze GZSP (rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1933r. przemianowany na Związek Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej), a następnie w Wydziale Technicznym ZSP RP. Od 1936r. zatrudniony był, w charakterze głównego konstruktora, w założonych w 1925r.- Strażackich Zakładach Przemysłowych w Warszawie (fabryka przy ul. Kaleńskiej 3 na Grochowie, administracja przy ul. Nowogrodzkiej 22, w Śródmieściu). Firma zajmowała się produkcją nadwozi samochodów pożarniczych, sprzętu pożarniczego oraz węży pożarniczych. Pisał też- w l. 1934- 1935, dla „Przeglądu Pożarniczego”, artykuły poświęcone sprawom motoryzacyjnym w strażach pożarnych, czy o drabinach pożarniczych. Podczas okupacji inż. E. Doering nadal pracował w Strażackich Zakładach Przemysłowych. Należał też do kadry dydaktycznej pierwszego okupacyjnego kursu oficerskiego, w Centralnej Szkole Pożarniczej w Warszawie. Przypomnijmy, że wśród jego 64 absolwentów, byli tacy oficerowie jak: inż. Jerzy Broński, Czesław Czmoch, Stanisław Gałek, Zbigniew Grynczel, Czesław Jaworski, Edmund Kowalski, Hieronim Michalski, Henryk Ołdakowski, Włodzimierz Struś, Tadeusz Szanser czy Tadeusz Wagner, a także synowie płk poż. Jerzego Lgockiego- Kierownika Technicznego Pożarnictwa w Generalnej Guberni i jego zastępcy, ppłk poż. Tadeusza Buszy-Wiesław i Zbigniew. W kadrze kursu znajdowali się m. in. płk poż. Jerzy Lgocki, ppłk poż. Tadeusz Busza, ppłk poż. Józef Mikuła, ppłk poż. Franciszek Sobczyk, mjr poż. Józef Boguszewski, mjr poż. Stanisław Drożdżeński, inż. Czesław Centkiewicz, por. poż. inż. Tadeusz Glazer czy inż. Jerzy Sawaszyński.

W tym miejscu pytam retorycznie i z umiarkowaną dozą ironii-czy są znane te nazwiska współcześnie? W jakim stopnie znane są szerszej opinii strażackiej, w tym kadrze Państwowej Straży Pożarnej, zwłaszcza w ośrodkach z których się oni wywodzili, z którymi byli związani? Eugeniusz Doering nie angażował się w podziemnym ruchu oporu z oczywistych względów-pochodzenie, nazwisko. Był pod stałą obserwacją okupacyjnego aparatu bezpieczeństwa. Kilkakrotnie proponowano mu podpisanie niemieckiej listy narodowej- Volkslisty. Zawsze odmawiał, przez co bardzo poważnie i świadomie ryzykował życiem czy ewentualnym osadzeniem w obozie koncentracyjnym, co bardzo często kończyło się męczeńską śmiercią. Na miarę swych możliwości wspierał polskie podziemie w Warszawie i jej okolicach.

Po wyzwoleniu prawobrzeżnej Warszawy, został zaangażowany do pracy w Zarządzie Miejskim, który skierował go do Lublina na kurs, dla członków grup operacyjnych. Zadaniem grup, miało być i w rzeczywistości było, przejmowanie i zabezpieczanie obiektów przemysłowych i infrastruktury komunalnej na wyzwalanych terenach. W Lublinie zetknął się z oficerami pożarnictwa, którzy pracowali nad organizacją polskiej ochrony przeciwpożarowej. Wśród nich był, m. in. inż. Eugeniusz Kosewski- jego przełożony w Wydziale Technicznym ZSP RP, wykładowca podczas pierwszego kursu oficerskiego w COWP. W tym gorącym i niezwykle trudnym czasie, środowisko oficerów pożarnictwa gorączkowo starało się u władz, by te jak najszybciej zajęły się tworzeniem profesjonalnych struktur ochrony przeciwpożarowej. Pracowano nad kształtem całej polskiej ochrony przeciwpożarowej. Efektem tych zabiegów było mianowanie inż. Eugeniusza Doeringa, dnia 22 listopada 1944r.-Głównym Inspektorem Pożarnictwa w Resorcie (od 31 grudnia 1944r.-ministerstwo) Administracji Publicznej Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego -od 31 grudnia 1945r. Rząd Tymczasowy Rzeczypospolitej Polskiej. Uczynił to zastępca Kierownika tego Resortu, mgr Adam Ostrowski „Nowicki”, „Niedziela” (17 września 1911r. we Lwowie-15 stycznia 1977r. w Warszawie). Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, a podczas wojny Okręgowy Delegat Rządu RP we Lwowie).

W akcie nominacyjnym określono, że ma on jako Główny Inspektor Pożarnictwa, prowadzić fachowy nadzór nad całokształtem prac pożarniczych wynikających z ustawy z dnia 13 marca 1934r. o ochronie przed pożarami i innymi klęskami, współpracować z wszystkimi resortami i instytucjami w dziedzinie organizacji i obrony przeciwpożarowej i zabezpieczenia przeciwpożarowego ważnych życiowo (zapis. org.) obiektów. W momencie mianowania na stanowisko głównego inspektora, inż. Eugeniusz Doering otrzymał stopień generała pożarnictwa. Decyzja o nadaniu takiego stopnia nie miała żadnego umocowania prawnego, jednak w warunkach trwającej wojny i wobec nieogarnionego ogromu zadań jakie stały przed głównym inspektorem i polską ochroną przeciwpożarową, zdecydowano się na taki krok. Podkreślono tym ważkość zadań ochrony przeciwpożarowej, w tym dla zapewnienia właściwego funkcjonowania sił zbrojnych, a następnie gospodarki kraju. Stanowiło to jednocześnie ważny gest władz wobec całej kadry pożarniczej.

Wyjaśnijmy przy okazji, że Doering nie posiadał stopnia generała brygady pożarnictwa jak podają niektóre źródła. Tytułowanie go takim stopniem wynikało z podobnych- wręcz identycznych- oznak generalskich.

I jeszcze jedno przypomnienie-zastępcą generała Doeringa, został ppłk poż. dr Izydor Prokopp (1894-1961), który w l. 1926-1934, zajmował stanowisko komendanta Warszawskiej Straży Ogniowej, i był komendantem COWP w 1939r. Po utworzeniu Ministerstwa Ziem Odzyskanych i powołaniu Samodzielnego Referatu Pożarnictwa jego naczelnik.

Jako Główny Inspektor Pożarnictwa, był gen. poż. Eugeniusz Doernig stał na czele urzędu centralnej administracji państwowej- Głównego Inspektoratu Pożarnictwa- od 1 grudnia 1945r. do marca 1946r., kiedy powołano Wydział Ochrony przed Pożarami w Departamencie Politycznym (dyrektor departamentu-Adam Grabowski, wł. Antoni Piwowarczyk (27 grudnia 1901r.-7 sierpnia 1976r.) Ministerstwa Administracji Publicznej. Kierując wydziałem inż. E. Doering zajmował stanowisko naczelnika. Jednak bardzo często tytułowany był inspektorem. Z racji usytuowania w strukturze MAP, Wydział Ochrony przed Pożarami nie był jednak centralnym organem ochrony przeciwpożarowej. Jaki wpływ na zaprowadzoną reorganizację miało zarządzenie ministra administracji publicznej w sprawie składu osobowego Zarządu Przymusowego Związku Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej z 13 lutego 1946r.? Z tego stanowiska naczelnika i służby państwowej inż. Eugeniusz Doering został zwolniony przez ministra Edwarda Osóbkę-Morawskiego-31 sierpnia 1947r. i powrócił do pracy, w charakterze konstruktora samochodów.

Na jego miejsce, a ściślej na stanowisko naczelnika Wydziału Pożarnictwa MAP, powołano dotychczasowego wiceprezydenta m. st. Warszawy, ppłk WP Jana Skrzypka „Kotwicę” (1900-1969, z zawodu nauczyciel, członek PPS i poseł do KRN). Do 1953r., inż. Eugeniusz Doering pracował w charakterze głównego konstruktora pierwszych powojennych samochodów pożarniczych. Potem, do końca 1965r. i przejścia na emeryturę zatrudniony był w Komendzie Głównej Straży Pożarnych.

2. gen.poż. Zygmunt Jarosz -(24 stycznia 1920r. w Radomiu- zm.18 lipca 2007r. w Warszawie). Zawodową służbę pożarniczą rozpoczął jako strażak –telefonista MZSP w Radomiu- 1 marca 1945r. Od 1948r., był podoficerem, w macierzystej jednostce. Absolwent kursów oficerskich, w Centralnym Ośrodku Wyszkolenia Pożarniczego nr 2 w Łodzi- w 1949r. i Centralnej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w Warszawie.

W 1951r. został komendantem Miejskiej Zawodowej Straży Pożarnej w Radomiu. Od 1953r. pełnił służbę na stanowisku zastępcy MZSP w Warszawie. 22 kwietnia 1955r. objął kierownictwo nad stołeczną, warszawską komendą straży pożarnych i ZSP m. st. Warszawy. Od 1 lipca 1966r. do 31 grudnia 1967r., pełnił służbę na stanowisku zastępcy komendanta głównego straży pożarnych. Komendant Główny Straży Pożarnych od 1 stycznia 1968r. do 31 sierpnia 1981r. Na to stanowisko powołał go Prezes Rady Ministrów-Józef Cyrankiewicz. Po wejściu w życie ustawy z dnia 12 czerwca 1975r. o ochronie przeciwpożarowej, jak komendant główny i pełnił rolę centralnego organu państwa w sprawach ochrony przeciwpożarowej, stojąc jednocześnie na czele urzędu-Komendy Głównej Straży Pożarnych.

Będąc komendantem głównym straży pożarnych został awansowany do stopnia generała pożarnictwa -15 maja 1976r.,przez Prezesa Rady Ministrów, Piotra Jaroszewicza. Taki wniosek przedstawił minister spraw wewnętrznych, gen. broni MO- Stanisław Kowalczyk. Zygmunt Jarosz, był pierwszym wykształconym pożarniczo, zawodowym oficerem pożarnictwa na stanowisku Komendanta Głównego Straży Pożarnych. Jako pierwszy polski pożarnik-strażak, przeszedł drogę od szeregowego zawodowego strażaka, przez podoficera pożarnictwa do oficera i generała.

Pod jego kierownictwem polskie pożarnictwo uzyskało pozycję ważnego elementu bezpieczeństwa publicznego. Dokonała się rewolucja systemu szkolnictwa, bowiem powstała pierwsza w naszej historii, uczelnia oraz dwie szkoły chorążych.

Nastąpiła jakościowa zmiana prewencji przeciwpożarowej. Wyraźną poprawę uzyskano w zakresie wyposażenia technicznego straży.Jako pierwszy został awansowany do stopnia generała pożarnictwa, na podstawie przepisów dekretu z dnia 27 grudnia 1974r. o służbie funkcjonariuszy pożarnictwa.

W l. 1974-1983- wiceprezydent CTIF. Przez wiele lat zasiadał w Zarządzie Głównym Związku Ochotniczych Straży Pożarnych.

W stan spoczynku odszedł w wieku 61 lat, i po przeszło 13 latach sprawowania funkcji komendanta głównego straży pożarnych.

Od 1993r. stał na czele Kapituły Medalu Honorowego im. Józefa Tuliszkowskiego.

3. gen.poż.Tomasz Ostrowski- (22 września 1936r. w Łucku na Wołyniu- zm. 22 listopada 1983r. w Warszawie) - komendant główny straży pożarnych, od 1 września 1981r. do 22 listopada 1983r. Powołany na to stanowisko przez Prezesa Rady Ministrów, gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego. Po ukończeniu szkoły oficerskiej, w 1957r., do 1966r., pełnił służbę na stanowiskach oficerskich w Powiatowej Komendzie Straży Pożarnej w Poznaniu. Potem został przeniesiony do Wojewódzkiej Komendy Straży Pożarnych dla m. Poznania, w której od 1968r., był kierownikiem Służby Zapobiegania Pożarom. W 1972r. został mianowany zastępcą wojewódzkiego komendanta straży pożarnych i zarazem komendantem straży pożarnych miasta Poznania. 1 lipca 1974r. został powołany na stanowisko zastępcy komendanta głównego straży pożarnych. Po przejściu w stan spoczynku gen. poż. Zygmunta Jarosza, został powołany na komendanta głównego straży pożarnych. Do stopnia generała pożarnictwa został awansowany 1 maja 1983r.

Pierwszy generał pożarnictwa z wielkopolskim rodowodem. Po nim zaszczytu tego dostąpili kolejno: Andrzej Stefanowski, Maciej Schroeder, Teofil Jankowski, Ryszard Kamiński i Wojciech Mendelak.

Absolwent I turnusu (promowano 100 podchorążych) pomaturalnej Szkoły Oficerów Pożarnictwa (dalej- SOP) - 1957r. i pierwszy komendant główny straży pożarnych- absolwent SOP oraz posiadający wyższe wykształcenie-Politechnika Poznańska- 1966r.- inżynier elektryk. Gen. poż. Tomasz Ostrowski miał syna Jarosława, który poszedł jego śladami. Niestety nieubłagana śmierć zabrała Jarosława Ostrowskiego, w wieku 51 lat, w 2012r. Dosłużył się on rangi st. bryg. Ostatnim miejscem jego służby, była KG PSP.

4. gen.poż. Andrzej Stefanowski- komendant główny straży pożarnych od 5 czerwca 1987r. do 16 grudnia 1991r.

Urodził się w 1943r. Absolwent SOP w 1965r. i Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Służbę oficerską rozpoczął 1 września 1965r., na stanowisku oficera ds. zapobiegania pożarom w Powiatowej Komendzie Straży Pożarnych w Starogardzie Gdańskim, na terenie ówczesnego woj. gdańskiego. Dokładnie dwa lata później został powiatowym komendantem straży pożarnych w Gdańsku. Siedziba tej komendy umiejscowiona była w Pruszczu Gdańskim. Stanowisko to zajmował do końca listopada 1971r., by od 1 grudnia pełnić służbę na stanowisku miejskiego komendanta straży pożarnych w Pile, na terenie ówczesnego woj. poznańskiego. W Pile pełnił służbę krótko i z powodu kłopotów związanych z zapewnieniem mieszkania przeniósł się do Gdańska, gdzie w tamtejszej WKSP, objął dnia 1 marca 1972r. stanowisko kierownika Służby Operacyjnej. Od 1 października 1973r., był zastępcą wojewódzkiego komendanta straży pożarnych w Poznaniu W momencie objęcia tego stanowiska miał zaledwie 30 lat i stopień kapitana, co w tamtych czasach było ewenementem. Od 11 marca 1976r. do końca 1977r. zajmował stanowisku komendanta rejonowego straży pożarnych w Poznaniu. W tym czasie komenda rejonowa obejmowała całą stolicę Wielkopolski. Jednocześnie, był wtedy komendantem ZSP Poznań. Jako taki został powołany przez komendanta głównego straży pożarnych, na komendanta V Krajowych zawodów Sportowo-Pożarniczych zawodowych i ochotniczych straży pożarnych, jakie przeprowadzono, w dniach 3-4 października 1980r., w Poznaniu. 1 stycznia 1978r. zostaje zastępcą komendanta wojewódzkiego straży pożarnych w Poznaniu.

Komendant główny straży pożarnych, dnia 21 października 1981r., powierzył mu kierownictwo IX Międzynarodowych Zawodów w Sporcie Pożarniczym Państw Socjalistycznych, jakie miały odbyć się od 6 do 13 września 1982r. w Warszawie. Nie doszło do nich z uwagi na trudną sytuację w naszym kraju.

15 listopada 1983r. objął stanowisko komendanta wojewódzkiego straży pożarnych w Wałbrzychu na terenie Dolnego Śląska.

Z tego stanowiska został powołany na stanowisko komendanta głównego straży pożarnych, sprawującego funkcję centralnego organu administracji państwowej w sprawach ochrony przeciwpożarowej.

Jako komendant główny SP podejmuje (27 czerwca1987r.) działania na rzecz opracowania nowej ustawy o ochronie przeciwpożarowej i generalnej przebudowy i stworzenia nowoczesnego systemu ochrony przeciwpożarowej i szeroko pojętego ratownictwa cywilnego, publicznego. 21 lipca 1988r. awansowany do stopnia generała pożarnictwa, przez Prezesa Rady Ministrów Zbigniewa Messnera.

W 1989r, był organizatorem największego w historii międzynarodowego pożarnictwa kongresu i sympozjum CTIF, zawodów sportowo-pożarniczych, które odbyły się w Warszawie, od 24 do 30 lipca.

W stan spoczynku przeszedł 8 sierpnia 1992r., w stopniu nadbrygadiera- pierwszego w Państwowej Straży Pożarnej (dalej-PSP). Taki stopień przysługiwał mu, po wejściu w życie zarządzenia nr 32 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 19 marca 1992r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania stopni funkcjonariuszom pożarnictwa.

Był koordynatorem Zespołu Dolnośląskiego pracującego nad zmianami ustrojowymi w polskiej ochronie przeciwpożarowej, w l. 1989-1990. Dwukrotnie został odznaczony Medalem za Ofiarność i Odwagę.

Zasiadał w Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, ZG ZOSP i był prezesem Zarządu Wojewódzkiego ZOSP w Wałbrzychu.

Będąc w stanie spoczynku napisał dwie duże prace retrospektywne poświęcone latom swojej służby i polskiej ochronie przeciwpożarowej.

5. gen. brygadier. Feliks Dela- pierwszy komendant główny Państwowej Straży Pożarnej.- od 25 lutego 1992r. do 31 grudnia 1996r. Urodził się w 1943r. absolwent SOP w 1967r., Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej (dalej- WOSP) oraz Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Po ukończeniu szkoły oficerskiej pełnił służbę, jako wykładowca w Szkole Podoficerów Pożarnictwa, w Krakowie. Od 1971r., był zastępcą miejskiego komendanta straży pożarnych w Bytomiu, na terenie ówczesnego woj. katowickiego. W 1976r. został komendantem rejonowym straży pożarnych w Bytomiu. W 1984r. objął stanowisko komendanta Szkoły Chorążych Pożarnictwa w Krakowie i pozostawał na nim do chwili powołania-25 lutego 1992r.- na komendanta głównego PSP.

Od 26 kwietnia 1991r. przewodniczący Zespołu ds. Zorganizowania Państwowej PSP. Pierwszy w historii polskiego pożarnictwa oficer awansowany do pożarniczego stopnia generalskiego- nadbrygadiera- postanowieniem prezydenta RP Lecha Wałęsę- 16 października 1992r. Wniosek taki przedstawił minister spraw wewnętrznych Andrzej Milczanowski. Po zakończeniu służby na stanowisku komendanta głównego PSP, powołany przez Prezesa Rady Ministrów Włodzimierza Cimoszewicza na stanowisko szefa Obrony Cywilnej Kraju (dalej-OCK). W l. 2001/02- dyrektor Departamentu Bezpieczeństwa Powszechnego MSWiA. Twórca koncepcji szkolenia ochotniczych straży pożarnych i przewodniczący zespołu ds. opracowania nowoczesnego systemu szkolenia OSP-FENIX 2020. Od 15 lipca 2002r. przez dwa lata, był dyrektorem Centralnego Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach. 3 maja 1997r. awansowany - jako pierwszy w historii polskiego pożarnictwa- do stopnia generała brygadiera (stopień wprowadzony ustawą z dnia 8 listopada 1996r. o zmianie ustawy o PSP, tzw. generał dwugwiazdkowy)..

Pierwszy generał związany ze Śląskiem. Po nim zaszczytu awansu do rangi generalskiej, pośród oficerów mających związek z tym regionem dostąpili; Ryszard Korzeniewski, Zbigniew Meres, Teofil Jankowski, Jerzy Seńczuk, Piotr Buk, Janusz Skulich i Marek Rączka.

Był członkiem Prezydium ZG ZOSP RP. Od wielu lat zasiada w Kapitule Medalu Honorowego im. J. Tuliszkowskiego i jest jej kanclerzem.

6. nadbryg. Maciej Schroeder - pierwsza, w historii polskiego pożarnictwa nominacja do stopnia nadbrygadiera z okazji Święta Niepodległości, nastąpiła 11 listopada 1994. -zastępca komendanta głównego PSP od 15 czerwca 1992r. do 15 maja 1995r. Ur. w 1949r. absolwent SOP -1971r. i WOSP. Służbę pożarniczą rozpoczynał w 1967r.jako praktykant przed rozpoczęciem nauki w szkole oficerskiej, w ZSP we Wrocławiu. Po ukończeniu szkoły oficerskiej pełnił służbę w garnizonie poznańskim. Przez kilka lat był kierownikiem Służby Operacyjnej KW SP w Poznaniu, a od 1 stycznia 1978r., był kierownikiem Służby Wojewódzkiego Stanowiska Kierowania, w tej komendzie. Od 1 grudnia (?) 1983r. zajmował stanowisko zastępcy wojewódzkiego komendanta straży pożarnych w Poznaniu. Od 1 lipca był zastępcą komendanta wojewódzkiego PSP w Poznaniu.

Pierwszy generał na stanowisku zastępcy Komendanta Głównego PSP. Autor i współautor książek, opracowań i artykułów zakresu taktyki pożarniczej, ratownictwa i bezpieczeństwa cywilnego. Dwa lata później, 11listopada 1996r. prezydent RP-Aleksander Kwaśniewski po raz pierwszy w tej roli, nadał stopnie generalskie oficerom pożarnictwa. Otrzymali je:

7. nadbryg. Ryszard Korzeniowski - zastępca komendanta głównego PSP, od 15 czerwca 1995r. – w tym momencie brygadier.(stopień nadany 4 maja 1996r.) Ur. w 1946r. absolwent SOP -w 1967r. i WOSP. Początkowo pełnił służbę na różnych stanowiskach oficerskich w Powiatowej Komendzie Straży Pożarnych w Bartoszycach w ówczesnym woj. olsztyńskim. Od 1970r. do końca 1992r. pełnił służbę na terenie Górnego Śląska, w ochronie przeciwpożarowej górnictwa węglowego. 1 stycznia 1993r. podjął służbę w KW PSP w Opolu, a od 1 marca 1994r. objął stanowisko komendanta wojewódzkiego w Koszalinie. Od 1 stycznia 1997r. do 30 września 1997r.- komendant główny PSP. Zasiada w Kapitule Medalu Honorowego im. J. Tuliszkowskiego. Ryszard Korzeniewski należy do grupy generałów, którzy związani byli z Opolszczyzną. Pozostali to: Jerzy Seńczuk, Zbigniew Szablewski i Karol Stępień.

8. nadbryg. Jerzy Wolanin - komendant-rektor SGSP (dalej Szkoła Główna Służby Pożarniczej), od 15 czerwca 1992r. do 31 stycznia 2005r. Ur. w 1950r. Absolwent Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, Wyższej Pożarniczo-Technicznej Szkoły w Moskwie i Akademii Sztabu Generalnego. Od 1973r. asystent w WOSP i SGSP. Mianowany na stopień podporucznika pożarnictwa 1 września 1977r. Od 1 stycznia 1986r. zastępca dyrektora ds. naukowo badawczych Centrum Naukowo-Badawczego Ochrony Przeciwpożarowej.Ekspert NATO ds. ochrony ludności. W l. 2006-2012r.- prorektor ds. naukowo-dydaktycznych i studenckich SGSP. Kierownik Zakładu Zarządzania Kryzysowego SGSP.

Doktor honoris causa Politechniki Wileńskiej. Tytuły naukowe: magister fizyki-1973r.doktor-1984r., doktor habilitowany- 1989r., profesor- 1992r.,21 grudnia 2007r.- prezydent RP nadał u naukowy tytuł profesora.Pierwszy komendant-rektor uczelni pożarniczej w Polsce, awansowany do stopnia generalskiego.

Autor wielu prac naukowych, projektów badawczych i artykułów z zakresu ochrony ludności, zarządzania kryzysowego i bezpieczeństwa, zjawisk towarzyszących pożarowi.

9. nadbryg. Ignacy Ściborek - 3 maja 1997r. do stopnia nadbrygadiera został mianowany - zastępca komendanta głównego PSP od 12 stycznia 1997r., a w okresie od 1 października do 10 grudnia 1997r. p.o. komendanta głównego PSP. Ur. w 1950r., w rodzinie o długoletnich tradycjach pożarniczych. Absolwent ostatniego-XV- stacjonarnego turnusu SOP w 1973r., WOSP oraz studium pedagogicznego. Służbę pożarniczą rozpoczął w 1969r. w ramach wstępnej rocznej praktyki zawodowej we wrocławskiej ZSP i tamtejszej wojewódzkiej, Miejskiej Komendy SP. Po promocji (19 maja 1973r.), rozpoczął 15 czerwca 1973r. służbę na stanowisku inspektora Łódzkiej WKSP i wykładowcy w Wojewódzkim Ośrodku Szkolenia Pożarniczego. Od 1 lipca 1974r. pełnił służbę, w systemie zmianowym, jako oficer operacyjny M/WSK w Łodzi. Do końca lutego 1978r. bezpośrednio kierował działaniami ratowniczo-gaśniczymi, w ilości jednego tysiąca. 1 marca 1978r. został powołany na stanowisko zastępcy komendanta rejonowego straży pożarnych dla dzielnicy Łódź-Podlesie. Jednocześnie powierzono mu stanowisko komendanta ZSP Łódź-Podlesie, w skład której wchodziły trzy oddziały. 1 lutego 1987r. objął stanowisko komendanta W O Sz P i oddziału VII w Łodzi. W tym czasie, od roku i przez jedną kadencję, był członkiem Komisji Dyscyplinarnej dla funkcjonariuszy pożarnictwa przy Komendancie Głównym Straży Pożarnych. 2 listopada 1990r. został mianowany na stanowisko komendanta wojewódzkiego straży pożarnych w Łodzi.Od 15 czerwca 1992r., pierwszy komendant wojewódzki PSP w Łodzi. Na tym stanowisko pozostawał do momentu powołania do służby jako zastępca komendanta głównego PSP.

Będąc w stanie spoczynku, m. in. zasiada w Kapitule Medalu Honorowego im. Józefa Tuliszkowskiego.

Ignacy Ścibiorek należy do grona generałów wywodzących się Łódzkiego. Pozostali to: Eugeniusz Doering, Marek Jasiński, Tadeusz Karcz i Andrzej Witkowski.

W historii polskiego pożarnictwa pierwsi komendanci wojewódzcy dostąpili honoru mianowania do stopnia generalskiego 25 sierpnia 1997r. Byli nimi:

10. gen. brygadier  Zbigniew Meres - komendant wojewódzki PSP w Katowicach od 15 czerwca 1992r. Ur. w 1952r. Absolwent pierwszego turnusu i jego prymus WOSP w 1975r. i Wydziału Polityczno-Prawnego Akademii Spraw Wewnętrznych. Do momentu rozpoczęcia służby w KWSP w Katowicach, kolejno był oficerem ds. prewencji, w komendach straży pożarnych w Chorzowie i rodzinnej Dąbrowie Górniczej., a w międzyczasie w KWSP. W 1978r.został kierownikiem Służby Prewencji (kierował też Służbą Operacyjną KWSP), którą kierował do momentu objęcia stanowiska zastępcy komendanta wojewódzkiego straży pożarnych w Katowicach- komendantem wojewódzkim, był płk poż. mgr Tadeusz Baniak. 1 czerwca 1990r. został komendantem wojewódzkim straży pożarnych w Katowicach. Pierwszy generał-absolwent stacjonarnych studiów w WOSP. Nadbrygadier Zbigniew Meres 10 grudnia 1997r., został powołany na stanowisko komendanta głównego PSP, a od 22 marca 2000r., dodatkowo sprawował szefostwo Obrony Cywilnej Kraju, jako pierwszy urzędujący komendant główny PSP. Pierwszy oficer, który w momencie obejmowania urzędu komendanta głównego posiadał już stopień generalski.

Organizator Krajowego Centrum Koordynacji Ratownictwa i Ochrony Ludności. 4 maja 2000r. został awansowany do rangi generała brygadiera. W stan spoczynku odszedł 30 maja 2002r. i objął stanowisko dyrektora Departamentu Bezpieczeństwa Publicznego MSW i A. Od 2002r. jest wiceprezesem ZG ZOSP RP, a od 2007r. zasiada w Senacie RP i stoi na czele Senackiego Zespołu Strażaków. Był członkiem Rady Służby Publicznej przy Prezesie Rady Ministrów, a od 2009r. zasiada w Radzie Służby Cywilnej.

Zasiada w Kapitule Medalu Honorowego im. J. Tuliszkowskiego i jest jej wicekanclerzem. Współzałożyciel SITP.

11. nadbryg. Jerzy Seńczuk - komendant wojewódzki PSP w Opolu- od 1 lipca 1989r. do 15 kwietnia 2000r. Ostatni komendant wojewódzki straży pożarnych w Opolu- od 1 lipca 1989r.(zastąpił płk poż. Zdzisława Filingera) i pierwszy komendant wojewódzki PSP w Opolu-od 15 czerwca 1992r. Ur. w 1944r. Absolwent SOP w 1967r., Politechniki Śląskiej w Gliwicach-Wydział Mechaniczny- inż. mechanik i Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach-Wydział Prawa i Administracji. Zawodową służbę rozpoczął 3 marca 1961r., jako pomocnik przodownika roty w ZZSP Rafinerii Nafty w Trzebini, w woj. krakowskim. Od 31 sierpnia 1962r. do momentu rozpoczęcia kształcenia w SOP- 1 września 1964r., pełnił służbę w ZZSP Rafinerii Nafty w Czechowicach-Dziedzicach w woj. katowickim. Po ukończeniu SOP, powrócił do swej jednostki i pełnił w niej służbę jako zastępca komendanta i komendant (przed nim komendantem był mjr poż. Tadeusz Baniak) do 31 maja 1975r. Od 1 czerwca 1975r., był kierownikiem Służby Prewencji KWSP w Katowicach. 15 października 1981r. objął stanowisko zastępcy komendanta wojewódzkiego straży pożarnych w Katowicach (komendantem był płk poż. Tadeusz Baniak).

14 maja 1998r. do pierwszego stopnia generalskiego awansowani zostali:

12. nadbryg. Aleksander Szymański- zastępca komendanta głównego PSP, od 15 czerwca 1995r. do 31 stycznia 1999r. Ur. w 1948r. Absolwent SOP w 1969r. i Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Po ukończeniu SOP pełnił służbę na stanowisku oficera ds. zapobiegania pożarom w Powiatowej Komendzie Straży Pożarnych, a następnie rejonowej w Tczewie, na terenie ówczesnego woj. gdańskiego. Od 1976r. pełnił służbę w Służbie Operacyjno-Szkoleniowej w KWSP w Toruniu. W 1979r. został kierownikiem Służby Kwatermistrzowskiej w toruńskiej KWSP. W l. 1981-1990, był zastępcą komendanta wojewódzkiego straży pożarnych w Toruniu. Od 4 lipca 1990r., zajmował stanowisko zastępcy komendanta wojewódzkiego straży pożarnych w Toruniu.  15 czerwca 1992r. został mianowany komendantem wojewódzkim PSP w Toruniu.

13. nadbryg. Roman Kaźmierczak- komendant wojewódzki PSP w Warszawie od 15 czerwca 1992r. Ur. 18.02.1951r. absolwent pierwszego turnusu WOSP w 1975r.-prymus. Po studiach pełnił służbę w Służbie Prewencji KGSP. Od 10 października 1984r. został zastępcą szefa Służby Prewencji, a od 1 stycznia 1989r.,jej szef. Od 15 czerwca 1992r.-komendant wojewódzki PSP w Warszawie do 22 lutego 1999r. Współorganizator SITP i prezes jego ZG, w l. 1991-1996.

Zasiada w Kapitule Medalu Honorowego m. J. Tuliszkowskiego.

13 maja 1999r. do stopnia nadbrygadiera zostali awansowani:

14. gen. brygadier Teofil Jankowski - pierwszy- od 1 czerwca 1995r.- komendant Centralnej Szkoły PSP w Częstochowie, a wcześniej jej organizator. Ur. w 1946r. Absolwent SOP- w 1968r. i WOSP. Po ukończeniu szkoły oficerskiej pełnił służbę jako oficer w powiatowej komendzie straży pożarnych w Rawiczu, na terenie ówczesnego woj. poznańskiego, w tym prowadzący sprawy operacyjno-szkoleniowe. Od 1 lipca 1975r. kierownik Służby Operacyjnej KWSP w Lesznie. 1 kwietnia 1982r. został powołany na stanowisko zastępcy komendanta wojewódzkiego straży pożarnych w Lesznie. Po utworzeniu PSP- komendant wojewódzki w Lesznie, od 15 czerwca 1992r. Kierując KW PSP w Lesznie, jednocześnie od (10) 21 października 1994r. był pełnomocnikiem Komendanta Głównego PSP ds. utworzenia CS PSP w Częstochowie i kierował pracami organizacyjnymi przy jej uruchamianiu. Od 12 listopada 2001r., zastępca komendanta głównego i zastępca szefa OCK, a od 30 maja 2002r. do 31 maja 2005r. komendant główny PSP- szef OCK. Pierwszy oficer, który obejmując stanowisko zastępcy komendanta głównego posiadał stopień generalski. Stopień generała brygadiera Teofil Jankowski otrzymał 2 maja 2003r.

Pierwszy generał- syn oficera. Oficerem jest także jego syn.

Zasiadał w ZG ZOSP RP. Zasiada w Kapitule Medalu Honorowego im. J. Tuliszkowskiego.

15. nadbryg. Marek Jasiński -zastępca komendanta głównego PSP i szefa OCK, od 11 grudnia 1997r. (w tym momencie brygadier) do 9 listopada 2001r. Wcześniej dowódca Jednostki Ratowniczo-Gaśniczej nr 4 w Łodzi. Absolwent WOSP i SGSP.

16. nadbryg. Ryszard Kamiński do stopnia nadbrygadiera został awansowany 4 maja 2000r. - wielkopolski komendant wojewódzki PSP w Poznaniu-od 1 lutego 1999r. do 26 czerwca 2006r. Ur. w 1950r. Absolwent SOP w 1972r. i SGSP. Pożarniczą służbę rozpoczynał jako praktykant we wrocławskiej ZSP, w 1968r. przed rozpoczęciem nauki w szkole oficerskiej. Początkowo pełnił służbę w powiatowej komendzie straży pożarnych, w rodzinnych Obornikach na terenie ówczesnego woj. poznańskiego. Po reformie administracyjnej w 1975r., został komendantem rejonowym straży pożarnych w Nowym Tomyślu. (przez wiele lat do 1972r. powiatowym komendantem, był mjr Józef Jankowski-ojciec Teofila). We wrześniu 1976r. objął stanowisko komendanta rejonowego straży pożarnych w Szamotułach. Przez cały 1980r., był komendantem rejonowym straży pożarnych w Obornikach. Po zniesieniu tej komendy, od 1 stycznia 1981r., był komendantem ZSP w tym mieście. W 1993r. został zastępca komendanta wojewódzkiego PSP w Poznaniu, a następnie, w 1995r., komendantem wojewódzkim PSP.

Zasiada w ZG ZOSP RP.

17. nadbryg. Ryszard Grosset- stopień od 4 maja 2000r. - zastępca komendanta głównego PSP od 1 sierpnia 2000r. do 1 lutego 2005r. Ur. w 1954r. Absolwent Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego i Wyższej Pożarniczo-Technicznej Szkoły w Moskwie. Służbę pożarniczą rozpoczął w 1978r. jako wykładowca w WOSP. W 1993r. trafił do KG PSP gdzie objął stanowisko naczelnika Wydziału Analiz w Biurze Operacyjnym. Następnie, był w tym biurze głównym specjalistą, zastępcą dyrektora i od października 1998r. dyrektorem. Od 14 kwietnia 2000r. do 1 lutego 2005r. zastępca szefa OCK.

W okresie od 1 lutego 2005r. do 15 lutego 2006r. komendant –rektor SGSP. Pełnił służbę także jako zastępca dyrektora Rządowego Centrum Bezpieczeństwa.

W l. 2009/2010-doradca Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów

Obecnie jest rektorem Wyższej Szkoły Zarządzania i Prawa im H. Chodkowskiej.

Współautor koncepcji i procedur ratownictwa chemiczno-ekologicznego w PSP. Ekspert ONZ i CTIF. Przewodniczył Konwencji ONZ ds. transgranicznych skutków awarii przemysłowych. Autor wielu prac naukowych i artykułów z zakresu bezpieczeństwa ludności i działań ratowniczych.

Zasiada w kapitule Medalu Honorowego im. J. Tuliszkowskiego.

18. nadbryg. Zygmunt Politowski -kujawsko-pomorski komendant wojewódzki PSP w Toruniu- od 22 lutego 1999r. Ur. w 1951r. Absolwent SOP (ostatni stacjonarny turnus) w 1973r. i WOSP. Pożarniczą służbę rozpoczął w wrocławskiej ZSP 1969r. jako praktykant przed rozpoczęciem nauki w szkole oficerskiej. Przez wiele lat pełnił służbę na różnych stanowiskach w Toruniu, w tym jako kierownik służby kwatermistrzowskiej w KW SP. sierpnia 1990r został zastępcą komendanta wojewódzkiego straży pożarnych w Toruniu. Od 1 lipca 1992r., był zastępcą komendanta wojewódzkiego PSP w Toruniu. 1 sierpnia 1995r. został komendantem wojewódzkim PSP w Toruniu. 12 listopada 2001r. został mianowany zastępcą komendanta głównego PSP i zastępcą szefa OCK. Od lutego 2005r. do momentu przejścia w stan spoczynku, był dyrektorem administracyjnym SGSP.

19. nadbryg. Tadeusz Karcz - awansowany został 2 maja 2002 r. -łódzki komendant wojewódzki PSP w Łodzi- od 9 grudnia 2001r. do 27 lutego 2006r. Ur. w 1955r., w ważnym historycznie dla polskiej ochrony przeciwpożarowej Wolborzu, w pow. piotrkowskim na Ziemi Łódzkiej. Absolwent WOSP w 1979r. Pierwszym zajmowanym przez niego stanowiskiem, było stanowisko instruktora w KRSP w Piotrkowie Trybunalskim- od 15 sierpnia 1979r. do 14 września 1981r. Od 15 września 1981r. do 31 maja 1982r., był zastępcą komendanta rejonowego straży pożarnych w Piotrkowie Trybunalskim. Stanowisko komendanta rejonowego w tym mieście piastował, od 1 czerwca 1982r. do 19 sierpnia 1987r. Następnie- od 20 sierpnia 1987r. do 30 września 1990r., był kierownikiem Służby Kwatermistrzowskiej w KWSP w Piotrkowie Trybunalskim. Od 1 października 1990r. do 30 czerwca 1991r., pełnił służbę w charakterze starszego oficera w KW SP w Piotrkowie Trybunalskim. 1 lipca 1991r. objął stanowisko zastępcy komendanta wojewódzkiego straży pożarnych w Piotrkowie Trybunalskim. 1 lipca 1992r. został powołany na stanowisko zastępcy komendanta wojewódzkiego PSP w Piotrkowie Trybunalskim. Na tym stanowisku pozostawał do 31 lipca 1997r. Od 1 sierpnia 1997r. do 31 grudnia 1998r. był zastępcą komendanta wojewódzkiego PSP w Łodzi. W 1999r. został zastępcą łódzkiego komendanta wojewódzkiego PSP, i był nim do 8 grudnia 2001r.

2 maja 2003r nominacjami na nadbrygadiera uhonorowani zostali oficerowie, którzy w przyszłości stanęli na czele PSP:

20. nadbryg. Piotr Buk – awansowany 2 maja 2003 . zastępca komendanta głównego PSP i zastępca szefa OCK- od 1 czerwca 2002r. Ur. w 1960r. Absolwent SGSP- 1983r. Po ukończeniu studiów pełnił służbę na stanowiskach dowódczych w jednostkach liniowych na terenie Bytomia, Gliwic i Katowic. Jako taki skutecznie dowodził formacjami i kierował działaniami podczas wielu dużych akcji ratowniczo- gaśniczych o wysokim stopniu trudności. W 1997r. został zastępcą komendanta wojewódzkiego PSP w Katowicach. Od 26 stycznia 1998r., był komendantem wojewódzkim PSP w Katowicach ,a następnie od 1 lutego 1999r. do 31 maja 2002r. śląskim komendantem wojewódzkim PSP w Katowicach. Od 1 czerwca 2005r. do 3 listopada 2005r.- komendant główny PSP i szef OCK. Nominację generalską otrzymał w wieku 42 lat. Pierwszy absolwent SGSP, który został awansowany do stopnia nadbrygadiera. Zasiadał w ZG ZOSP RP.

21. gen. brygadier Wiesław Leśniakiewicz -mazowiecki komendant wojewódzki PSP w Warszawie-od 17 lutego 2003r do 15 grudnia 2004r. Ur. w 1959r. Absolwent SGSP w 1982r. Początkowo pełnił służbę jako oficer w KRSP w rodzinnym Nowym Targu, na terenie ówczesnego woj. nowosądeckiego. W 1985r. został zastępcą jej komendanta. Od następnego roku i do 30 czerwca 1992r., był komendantem rejonowym straży pożarnych w Nowym Targu. 1 lipca 1992r. został komendantem rejonowym PSP, w Nowym Targu. 15 stycznia 1997r. objął stanowisko komendanta SA PSP w Krakowie i pełnił je do momentu przeniesienia na stanowisko mazowieckiego komendanta wojewódzkiego PSP. Od 16 lutego 2005r. do 16 maja 2007r., pełnił służbę jako zastępca komendanta głównego PSP i zastępca szefa OCK. 3 stycznia 2008r. został powołany na urząd komendanta głównego PSP -szefa OCK. 11sierpnia 2010r. prezydent RP, Bronisław Komorowski, awansował go do stopnia generała brygadiera.

Generał brygadier Wiesław Leśniakiewicz należy do generałów legitymujących się rodowodem małopolskim. Pozostali to: Feliks Dela, Jerzy Seńczuk, Kazimierz Krzowski, Seweryn Dyja i Andrzej Mróz. Zasiada w ZG ZOSP RP.

4 maja 2004r. do stopnia nadbrygadiera awansowani zostali:

22. nadbryg. Marek Kowalski-zachodniopomorski komendant wojewódzki PSP w Szczecinie, od 14 stycznia 2002r., a od 8 stycznia 2008r. zastępca komendanta głównego PSP- szefa OCK. Ur. w 1958r. Absolwent SGSP w 1982r. Karierę oficerską rozpoczął 1 września 1982r. na stanowisku oficera ds. prewencji, w Komendzie Rejonowej Straży Pożarnych w Koszalinie. W następnym roku trafił do służby prewencji KWSP w tym mieście. Po uruchomieniu PSP, od 1 lipca 1992r. stanął na czele Wydziału Planowania Operacyjnego KW PSP w Koszalinie. W okresie od 1 czerwca 1996r. do 1 czerwca 1998r., był dowódcą II Pułku Centralnego Odwodu Operacyjnego. 15 czerwca 1998r. został powołany na stanowisko zastępcy komendanta wojewódzkiego PSP w Koszalinie. Od 1 stycznia 1999r. pełnił obowiązki zastępcy zachodniopomorskiego komendanta wojewódzkiego PSP w Szczecinie, a od 1 marca tego roku, był zastępcą zachodniopomorskiego komendanta wojewódzkiego PSP.

23. nadbryg. Piotr Świeczkowski - pomorski komendant wojewódzki PSP w Gdańsku- od 23 kwietnia 2002r., a od 16 grudnia 2004r. do 9 listopada 2005r., zastępca komendanta głównego PSP i zastępca szefa OCK. Ur. w 1953r., w rodzinie o bogatych tradycjach pożarniczych. Absolwent WOSP w 1978r. Początkowo pełnił służbę w komendzie rejonowej straży pożarnych w Tczewie, w ówczesnym woj. gdańskim, by w 1981r. objąć stanowisko jej komendanta. Od 1 lipca 1992r., był komendantem rejonowym PSP, a od 1999r. komendantem powiatowym PSP w Tczewie.

24. nadbryg. Seweryn Dyja -małopolski komendant wojewódzki PSP w Krakowie- od 15 maja 2002r. do 12 stycznia 2006r. Ur. w 1947r. Absolwent SOP w 1968r., Akademii Górniczo-Hutniczej i Akademii Ekonomicznej w Krakowie. Zawodową oficerską służbę rozpoczynał w krakowskiej wojewódzkiej/ miejskiej komendzie straży pożarnych. Od 1984r. był zastępcą komendanta wojewódzkiego straży pożarnych. Od 1 lipca 1992r. był naczelnikiem Wydziału Kwatermistrzowskiego w KW PSP w Krakowie. Ostatni oficer-absolwent SOP nominowany do rangi nadbrygadiera.

4 maja 2005r. nominacje na nadbrygadierów otrzymali:

25. nadbryg. Ryszard Dąbrowa - lubuski komendant wojewódzki PSP w Gorzowie Wielkopolskim -od 19 sierpnia 2002r. do 24 lutego 2006r. Ur. w 1955r. Absolwent WOSP w 1979r., SGSP i Uniwersytetu Warszawskiego- Wydział Prawa i Administracji. Zawodową służbę pożarniczą rozpoczął 23 maja 1975r. jako pomocnik przodownika roty ZSP w Nowej Soli, w ówczesnym woj. zielonogórskim. Po ukończeniu WOSP, od 1 sierpnia 1979r. do 11 maja 1981r. pełnił służbę jako inspektor w KWSP w Legnicy. Potem kolejno, był komendantem rejonowym straży pożarnych: w Chojnowie- od 12 maja 1981r. do 30 czerwca 1990r. i Złotoryi – od 1 lipca 1990r. do 14 czerwca 1992r. Od 15 czerwca 1992r. do 31 grudnia 1998r. zajmował stanowisko komendanta wojewódzkiego PSP w Legnicy. Następnie, od 1 stycznia do 31 marca 1999r., pełnił służbę w charakterze głównego specjalisty w KW PSP we Wrocławiu. Od 1 kwietnia 1999r. do 18 sierpnia 2002r., był komendantem miejskim PSP w Legnicy. Po czym od 19 sierpnia 2002r. do 24 lutego 2006r. zajmował stanowisko lubuskiego komendanta wojewódzkiego PSP w Gorzowie Wielkopolskim.

Następnie pozostawał w stanie spoczynku. Do służby powrócił 22 września 2009r. jako doradca komendanta głównego PSP.

1 października 2009r. objął stanowisko rektora-komendanta SGSP. Ma trzech synów, którzy pełnią zawodową służbę w PSP. Zasiada w ZG ZOSP RP.

26. nadbryg. Bogdan Kołakowski - podlaski komendant wojewódzki PSP w Białymstoku, od 1 marca 2002r. Ur. w 1957r. absolwent WOSP w 1980r. i Uniwersytetu Warszawskiego- Wydział Zarządzania i Organizacji. Karierę oficerską rozpoczynał jako inspektor ds. prewencji w KR SP w Ciechanowie. Od 1982r. zajmował stanowisko komendanta rejonowego straży pożarnych w tym mieście. W 1990r. został zastępcą komendanta wojewódzkiego straży pożarnych w Ciechanowie. W okresie od 21 marca 1991r. do 31 grudnia 1998r., był komendantem wojewódzkim straży pożarnych i PSP w Ciechanowie.

Pełnił służbę także jako doradca Komendanta Głównego PSP i przedstawiciel Komendanta Głównego PSP, w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego.

Pochodzi z zasłużonej dla pożarnictwa rodziny. Jego córka jest oficerem pożarnictwa. Zasiada w ZG ZOSP RP.

27. nadbryg. Ryszard Psujek - mazowiecki komendant wojewódzki PSP w Warszawie, od 25 marca 2005r. do lipca 2009r. Ur. w 1955r. Absolwent WOSP w 1978r. i SGSP. Karierę oficerską rozpoczynał w służbie liniowej ZSP w Pruszkowie k/Warszawy. Potem był kolejno komendantem rejonowym straży pożarnych dla Warszawy-Ochoty, kierownikiem Służby Operacyjnej KW SP w Warszawie i zastępcą komendanta wojewódzkiego PSP w Warszawie. W 1999r. został zastępcą komendanta wojewódzkiego PSP w Warszawie.

28. nadbryg. Janusz Skulich -śląski komendant wojewódzki PSP w Katowicach- od 2002r. (po odejściu st. bryg. mgr inż. Piotra Buka na stanowisko zastępcy komendanta głównego PSP). W tym momencie liczył sobie 42 lata. Ur. w 1963r. Absolwent SGSP-1987r. Początkowo pełnił służbę w Służbie Operacyjnej katowickiej KW SP. Od 1 lipca 1992r. kontynuował ja w Wydziale Planowania Operacyjnej KW PSP w Katowicach. W 1997r. został naczelnikiem wspomnianego wydziału, a rok później powołano go na stanowisko zastępcy komendanta wojewódzkiego straży pożarnych w Katowicach. W 1999r. został zastępcą śląskiego komendanta PSP. Od 9 stycznia 2008r. jest zastępcą komendanta głównego PSP i zastępcą szefa OCK. Ojciec oficera pożarnictwa. Uhonorowany Krzyżem Zasługi za Dzielność.

Niezwykle skuteczny dowódca działań ratowniczo-gaśniczych, prowadzonych w ekstremalnych warunkach i o najwyższym stopniu trudności.

21 lipca 2006r. nominację generalską otrzymał:

29. nadbryg. Kazimierz Krzowski - komendant główny PSP i zastępca szefa OCK, od 5 listopada 2005r. do11 stycznia 2007r. Ur. w 1953r. Absolwent WOSP w 1977r. i AG-H w Krakowie. W latach 1979-1992, komendant rejonowy straży pożarnych w Gorlicach, w ówczesnym woj. nowosądeckim, a następnie i Krakowie-Krowodrzy oraz wykładowca w Wojewódzkim Ośrodku Szkolenia Pożarniczego w Wieliczce. d 1 lipca 1992r. dowódca JRG nr 1 w Krakowie. Od 22 lutego 1999r. do 14 maja 2002r.-małopolski komendant wojewódzki PSP w Krakowie. Następnie do 28 lutego 2005r.-główny specjalista w KW PSP w Krakowie, a od 1 marca 2005r.- naczelnik Wydziału Ośrodek Szkolenia PSP w Krakowie.

Zasiadał w ZG ZOSP RP.

11 sierpnia 2010r. nowo wybrany Prezydent RP, Bronisław Komorowski, nominował do stopnia nadbrygadiera

30. nadbryg. Piotr Kwiatkowski -zastępca komendanta głównego PSP i zastępcę szefa OCK, od 9 stycznia 2008r. Ur. w 1954r. W 1979r. ukończył WOSP, a następnie SGSP. Od 1979r. był wykładowcą w WOSP, a następnie w SGSP. W 1989-1991 pełnił służbę w resortowej ochronie przeciwpożarowej. Po powrocie do SGSP, pracował jako wykładowca. W l. 1992-1997, był na uczelni ponadto kierownikiem zakładu. Następnie przeszedł do KG PSP, gdzie najpierw stał na czele wydziału, a później- do 2003r., był zastępcą dyrektora Biura Organizacji i Nadzoru. Wspomnianego roku objął stanowisko dyrektora Departamentu Bezpieczeństwa Powszechnego w MSW i A. W 2004r. został zastępcą dyrektora Departamentu Bezpieczeństwa-i Porządku Publicznego w tym ministerstwie, i był nim do 2006r. W 2007r. został zwolniony ze służby, ale na początku 2008r.powrócił do niej.

Ostatni generał-absolwent WOSP.

31. nadbryg. Wojciech Mendelak- awansowany do stopnia nadbrygadiera 10 listopada 2010r. - wielkopolski komendant wojewódzki PSP w Poznaniu, od 2 kwietnia 2008r. Drugi generał na stanowisku wielkopolskiego komendanta wojewódzkiego PSP. Ur. w 1957r. Absolwent Szkoły Chorążych Pożarnictwa w Poznaniu, SGSP w 1984r. i Uniwersytetu Warszawskiego. Początkowo pełnił służbę na stanowisku młodszego inspektora w KW SP w Koninie. Od kwietnia 1986r. był kierownikiem Służby Prewencji we wspomnianej komendzie. Następnie stał na czele Służby Operacyjno-Szkoleniowej. 15 lipca 1992r. został komendantem wojewódzkim PSP w Koninie. 1 września 1999r. objął stanowisko zastępcy wielkopolskiego komendanta wojewódzkiego PSP. Od 20 marca 2007r. zajmował stanowisko dyrektora Biura Organizacyjnego KG PSP, a następnie był doradcą komendanta głównego PSP.

Pierwszy generał, który rozpoczynał służbę pożarniczą jako kadet.

Z okazji Dnia Strażaka, 4 maja 2011r. do stopnia nadbrygadiera awansowani zostali:

32. nadbryg. Gustaw Mikołajczyk - mazowiecki komendant wojewódzki PSP w Warszawie od 16 września 2009r. Czwarty z kolei mazowiecki komendant w randze nadbrygadiera. Ur. w 1961r. absolwent SGSP w 1988r. Po ukończeniu SGSP, oficer ds. zabezpieczenia Zakładów Tworzyw Sztucznych „Pronit” w Pionkach k/Radomia, zastępca komendanta ZZSP przy tych zakładach i komendant. Od 1 lipca 1992r. dowódca JRG w Pionkach, która powstała na bazie dawnej ZZSP, a od 1998r. komendant Ośrodka Szkolenia PSP w tym mieście. Od 1 listopada 2001r. komendant Miejski PSP w Radomiu.

33. nadbryg. Marek Rączka - śląski komendant wojewódzki PSP w Katowicach- od 18 stycznia 2008r. Drugi generał na stanowisku śląskiego komendanta wojewódzkiego PSP. Ur. w 1963r. absolwent SGSP w 1989r. Początkowo pełnił służbę jak oficer Służby Operacyjnej KW SP, a od 1 lipca 1992r. Wydziału Planowania Operacyjnego KW PSP w Bielsku- Białej. W 1996r. został naczelnikiem Wydziału Planowania Operacyjnego KW PSP w Bielsku-Białej, a dwa lata później objął stanowisko zastępcy komendanta wojewódzkiego PSP w Bielsku- Białej. 1 kwietnia 1999r. został komendantem miejskim PSP w Bielsku-Białej.

Odznaczony m. in. Medalem za Ofiarność i Odwagę.

34. nadbryg. Andrzej Witkowski - łódzki komendant PSP w Łodzi- od 22 czerwca 2007r. Drugi generał na stanowisku łódzkiego komendanta wojewódzkiego PSP. Ur. w 1959r. absolwent SGSP w 1986r. Po relegowaniu z uczelni za udział w strajku, pełnił służbę liniową w ZSP w Wieluniu, a następnie w Komendzie Rejonowej SP w tym mieście na stanowisku oficera ds. prewencji. 1 lipca 1992r. został naczelnikiem Wydziału Planowania Operacyjnego KW PSP w Sieradzu. Od 1 czerwca 1998r. był zastępcą komendanta wojewódzkiego PSP w Sieradzu, zaś od 1 stycznia1999r.- komendantem powiatowym PSP w Sieradzu.

35. nadbryg. Zbigniew Szablewski (ur. 14 maja 1959r. w Nysie- zm. 7 sierpnia 2011r. w Rzeszowie)- podkarpacki komendant wojewódzki PSP w Rzeszowie- od 7 sierpnia 2008r. Zawodową karierę rozpoczął we wrześniu 1978r., w charakterze pomocnika przodownika roty w ZSP w Nysie na Opolszczyźnie. Po upływie roku podjął studia w WOSP. Podczas strajku studentów-podchorążych WOSP, od 24/25 listopada do 2 grudnia 1981r., stał na czele Komitetu Strajkowego. Z tego powodu nie mógł kontynuować studiów w systemie stacjonarnym i od 20 grudnia 1981r. do 25 października pełnił zawodową służbę jako dowódca sekcji w ZSP w Nysie. Od 26 października 1982r. do 18 października 1984r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. Po jej zakończeniu podjął studia w SGSP w systemie zaocznym. 1 września 1986r. objął stanowisko zastępcy komendanta rejonowego straży pożarnych, a następnie komendanta rejonowego w Niemodlinie-woj. Opolskie. 1 lipca 1992r. został dowódcą JRG nr 1 w Opolu. Od 1 kwietnia 1995r. pełnił służbę w Komendzie Głównej PSP. Kolejno był naczelnikiem wydziału w Biurze Kwatermistrzowskim, zastępcą dyrektora i dyrektorem tego biura, redaktorem naczelnym „Przeglądu Pożarniczego” i od lutego 2007r. doradcą komendanta głównego PSP.

Absolwent SGSP (zaocznie w 1986r. i w 1991r.-magisterskie), Politechniki Warszawskiej, Uniwersytetu Warszawskiego i Wojskowej Akademii Technicznej.

W dwudziestolecie Państwowej Straży Pożarnej nominacje generalskie wręczono w Dnu Strażaka, pięciu starszym brygadierom-najwięcej jak do tej pory jednorazowo. Otrzymali je:

36.nadbryg. Andrzej Mróz - małopolski komendant wojewódzki PSP w Krakowie- od 13 maja 2008r.

Drugi generał na stanowisku małopolskiego komendanta wojewódzkiego PSP. Ur. w 1965r. absolwent SGSP w 1989r. i studiów podyplomowych dwóch kierunków-zarządzanie oraz bezpieczeństwo i higiena pracy. Rozpoczynał jako oficer służby operacyjno-szkoleniowej KW SP w Tarnowie. Od 1 lipca 1992r. stał na czele JRG w tym mieście. Sześć lat później-1 lipca 1998r. został komendantem rejonowym PSP w Tarnowie, a komendantem miejskim PSP- 1 czerwca 1999r.

37. nadbryg. Karol Stępień -opolski komendant wojewódzki PSP- od 16 kwietnia 2000r. Drugi generał na stanowisku opolskiego komendanta wojewódzkiego PSP. Ur. w 1961r. Absolwent SGSP-1986r. Od 1 września 1986r. oficer ds. prewencji w Komendzie Rejonowej SP w Opolu, a od 15 stycznia 1987r. oficer ds. operacyjnych w tej komendzie. 1 sierpnia 1988r. został zastępcą komendanta rejonowego straży pożarnych w Kędzierzynie-Koźlu. Od 18 czerwca 1991r., był dowódcą Oddziału ZSP w Kędzierzynie Koźlu. 1 lutego 1992r. objął stanowisko zastępcy komendanta rejonowego PSP w Kędzierzynie-Koźlu, by od 1 grudnia owego roku pełnić obowiązki komendanta rejonowego PSP w tym mieście. Komendantem rejonowym PSP został 1 czerwca 1993r. z tego stanowiska powołany został na opolskiego komendanta PSP.

38. nadbryg. Stanisław Węsierski -lubuski komendant wojewódzki PSP w Gorzowie Wielkopolskim- od 15 lutego 2006r. Drugi generał na stanowisku lubuskiego komendanta wojewódzkiego PSP. Ur. w 1955r. absolwent SChP w Poznaniu, SGSP-1985r. i Uniwersytetu Zielonogórskiego. Od 17 lipca 1978r. pełnił służbę na stanowisku technika w Komendzie Rejonowej SP, a od 1 stycznia 1981r., był komendantem rejonowym straży pożarnych w Strzelcach Krajeńskich, w ówczesnym woj. gorzowskim. 1 lipca 1992r. został dowódcą JRG w tym mieście (nie powołano tam KR PSP). 1 sierpnia 1994r. objął stanowisko komendanta rejonowego PSP w Gorzowie Wielkopolskim. Po czterech latach-1 sierpnia 1998r., mianowany został zastępcą komendanta wojewódzkiego PSP w Gorzowie Wielkopolskim. Po utworzeniu województwa lubuskiego, od 15 kwietnia 1999r., został zastępcą lubuskiego komendanta wojewódzkiego PSP w Gorzowie Wielkopolskim. Stopień generała otrzymał w wieku 57 lat, co czyni go najstarszym oficerem uhonorowanym taką rangą.

39. nadbryg.  Zbigniew Muszczak - świętokrzyski komendant wojewódzki PSP w Kielcach, od 16 maja 2008r. Ur. w 1956r. absolwent SGSP w 1985r. Początkowo pełnił służbę w kieleckiej komendzie i liniową. Od 1 lipca 1992r., był dowódcą JRG nr 1 w Kielcach. W 1999r. został zastępcą świętokrzyskiego komendanta wojewódzkiego PSP.

40.nadbryg. Henryk Cegiełka - zachodniopomorski komendant wojewódzki PSP w Szczecinie-od 23 stycznia 2008r. Drugi generał na stanowisku zachodniopomorskiego komendanta wojewódzkiego PSP. Ur. w 1962r. absolwent SGSP w 1988r. Po ukończeniu uczelni pełnił służbę, w Wojskowej Ochronie Przeciwpożarowej na terenie Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Od 1 marca 1990r., był oficerem w Komendzie Rejonowej SP w Gryfinie, w ówczesnym woj. szczecińskim. Od 1 lipca 1992r. zajmował stanowisko komendanta rejonowego PSP w Gryfinie, a od 1999r. komendanta powiatowego PSP w tym mieście. 1 marca 2002r.- został zastępcą zachodniopomorskiego komendanta wojewódzkiego PSP.

Od autora!

W momencie zakończenia pisania niniejszej pracy, w służbie czynnej pozostawali następujący generałowie/nadbrygadierzy: komendant główny PSP i szef OCK-Wiesław Leśniakiewicz- generał brygadier oraz nadbrygadierzy: zastępcy komendanta głównego i zastępcy szefa OCK: Marek Kowalski, Piotr Kwiatkowski i Janusz Skulich, rektor-komendant SGSP- Ryszard Dąbrowa, komendanci wojewódzcy: Henryk Cegiełka- zachodnio-pomorski, Wojciech Mendelak-wielkopolski, Gustaw Mikołajczyk-mazowiecki, Andrzej Mróz-małopolski, Zbigniew Muszczak-świętokrzyski, Marek Rączka-śląski, Karol Stępień-opolski, Stanisław Węsierski-lubuski i Andrzej Witkowski-łódzki.

Powyższy materiał, powstał głównie w oparciu o informacje umieszczone na stronach internetowych KG PSP, uczelni i szkół pożarniczych, wybranych komend wojewódzkich, miejskich i powiatowych PSP, informacji prasowych dostępnych w internecie, prac: ”Tradycje Szkoły Głównej Służby Pożarniczej”, zbiorowa, Wyd. SGSP, Warszawa 1989., „X lat Państwowej Straży Pożarnej” KG PSP, Fundacja Edukacja i Technika Ratownictwa, Warszawa 2002 oraz „W ogniu faktów. Wspomnienia generała pożarnictwa”, Andrzej Stefanowski, wyd. Uni-Druk Sp. J, Poznań 2008., „Wspomnienie o naszym Generale! Wspomnienie o Generale. Nadbrygadier Zbigniew Szablewski.1959-2011’”, na stronie internetowej ZG ZE i RP RP oraz informacji pisemnych i ustnych jakich udzielili generałowie w stanie spoczynku: Tadeusz Karcz, Jerzy Seńczuk, Andrzej Stefanowski, Aleksander Szymański i Ignacy Ścibiorek, st. bryg. Grzegorz Kułak, st. bryg. w st. spocz. Włodzimierz Marasz i st. bryg. w st. spocz. Witold Sękowski, brygadier w stanie spoczynku Ireneusz Mańko.